In 1979 bracht Powell Peralta Ray Rodriguez’ Skull and Bones pro model uit, een skateboard dat een grafische revolutie ontketende in de skateboardwereld. Maar de iconische Skull and Sword graphic zou nooit het levenslicht hebben gezien zonder een luciferdoosje, een voormalige productiemedewerker en een skelet genaamd Rosie.
Ray “Bones” Rodriguez was het einge lid van de fameuze Bones Brigade die niet binnengehaald was door Stacy Peralta. Ray was een erfenis van Powell Skateboards, het bedrijf dat George Powell in 1976 oprichtte voordat hij in 1978 met Stacy verder ging onder de naam Powell Peralta. Stacy was een pro skater die deel uitmaakte van de legendarische Zephyr Boys. Toen Stacy in 1979 zijn eigen skate carrière beëindigde, had Powell Peralta een nieuw uithangbord nodig, en George en Stacy waren het er al snel over eens dat Ray “Bones” zijn eigen pro model moest krijgen. Skateboard graphics waren in die tijd een stuk minder spannend dan nu. De onderkant van skateboards fungeerde meestal als reclamezuil waarop de naam van het merk in een simpel lettertype was uitgespeld. George had weliswaar Brite-Lite ontwikkeld, een verftype dat zorgde dat de houtnerf door bijna-neonkleuren heen zichtbaar bleef, maar toch waren George en Stacy op zoek naar iets met meer karakter. Terwijl het duo aan het brainstormen was over grafische concepten kwam Ray melden dat hij ook een idee had. Het was alleen nogal ingewikkeld. George vroeg Ray wat het dan was, maar die bleef maar zeggen dat het te gecompliceerd was om uit te leggen. Hij zou wel een schets laten zien. En dat deed hij. Ray wilde het tegenovergestelde maken van de cleane, surf-geïnspireerde logo’s die toen in zwang waren: “Ik was 12 jaar oud en op zoek naar iets krachtigs. We hadden thuis een kamer met oorlogsmemorabilia, dus ik pakte het gevaarlijkste zwaard dat ik kon vinden en combineerde dat met de handen van een skelet en een originele Grateful Dead schedel van het album Steal Your Face.” Dit krabbelde hij op de voorkant van een luciferboekje. George verwachtte een schets waar hij iets mee kon, en stond perplex toen hij het bekrabbelde luciferdoosje in handen gedrukt kreeg. George probeerde te ontcijferen wat Ray had gemaakt, maar kwam er niet uit. Uiteindelijk vroeg hij Stacy wat het moest voorstellen. Die zei: “Ray vertelde me dat het een schedel is met een zwaard ervoor.” Toen zag George het ook.
Omdat Powell Peralta meer wilde gaan doen met grafisch artwork, had George zijn zwager Vernon Courtlandt Johnson overgeplaatst van de productievloer naar de ontwerpafdeling. Hij had “Court” namelijk altijd al een kunstenaar gevonden. George vertelde Court wat de tekening op het luciferdoosje moest voorstellen, zodat hij er mee aan de slag kon. Omdat hij vond dat Court een voorbeeld nodig had, kocht George een skelet. Ze hingen het in de art department en noemden haar Rosie. Court begon schedels met zwaarden ervoor te tekenen. Hij experimenteerde met hoeken, verdraaiingen en de schaal. Court tekende en George stelde kleine veranderingen voor, net zo lang tot de tekening de juiste kracht en engheid had, zonder dat het demonisch werd. Hun mix van schone kunsten, zwaarden en tovenarij sloeg onder jonge skaters in als een bom. George vindt het nog steeds een meesterwerk. “Ik vind het cool dat het zwaard transparant is, wat het een bijna etherische, geestachtige verschijning geeft,” zegt hij. “En door het gekozen perspectief zie je de schedel van onder. Doordat hij boven je staat heeft hij meer kracht en autoriteit.” Conservatieve ouders waren minder enthousiast. Stacy herinnert zich dat mensen tegen hem zeiden: “Het is wel een beetje ziek, of niet?” Stacy heeft zelfs nog aan zijn ouders gevraagd of ze het niet te ver vonden gaan. Ondanks deze lichte gewetensbezwaren ging Powell Peralta verder op de ingeslagen weg. “Court had een bepaalde stijl, en aangezien hij de meeste graphics maakte, ontwikkelden we een look,” vertelt Stacy. De stijl was gebaseerd op skeletten en Courts gedetailleerde tekeningen.
Het lijkt nu belachelijk dat een gedetailleerde, kunstzinnig getekende schedel hysterische reacties kan uitlokken, maar destijds was de print van Powell Peralta niets minder dan shock value op een skateboard deck. George: “Wij vonden het niet zo macaber, maar blijkbaar vonden anderen dat wel.” De print was een instant hit onder skaters, maar Powell ontving ook veel klachten van bezorgde ouders. Religieuze groeperingen uit het Zuiden van de VS dreigden Powell zelfs te boycotten, omdat ze dachten dat het bedrijf satanische sympathieën had. George en Stacy gingen echter onverstoorbaar verder. “We zetten het skull-thema door met de Ripper, Mike McGill’s Skull and Snake en Tony Hawk’s Bird Skull,” aldus George. En de tijd geeft George en Stacy gelijk. Meer dan een kwart eeuw nadat mensen Powell beschuldigden van satanisme, verschenen enkele van de iconische graphics op kerstversiering. De Skull and Sword graphic van Ray “Bones” is uitgegroeid tot een van de meest iconische graphics ooit, en is tot op de dag van vandaag verkrijgbaar. Bij Revert 95 liggen nu verschillende Skull and Sword completes voor je klaar.
Shop Powell Skateboards